De in Houston, Texas geboren en getogen Diunna Greenleaf is al lang geen onbekende bij het Belgische bluespubliek. Velen leerden deze sympathieke zangeres met haar band Blue Mercy kennen via Duvel Blues (Puurs) in 2009 waar we toen ook al een gesprek met haar hadden en ze was later ook nog in België van de partij, zoals op het Chicago Blues Festival, Ruiselede in 2016, en denkelijk haar laatste optreden in België, tijdens het Swing festival, Wespelaar in 2018, waar we weer de gelegenheid hadden om met deze bluesdiva een interview te doen. Zoals zoveel zwarte zangeressen heeft deze Texaanse een gospelverleden. Aretha Franklin, Koko Taylor, Sister Rosetta Tharpe en Sam Cooke zijn haar voorbeelden. Net als de grootheden met wie ze het podium deelde (Pinetop Perkins, Eric Bibb, Kenny Blues Boss Wayne) is het aantal nominaties en awards die ze in de wacht sleepte amper te tellen.

Ze won de IBC in 2005, kwam vaak in aanmerking voor een Blues Music Award en was drie jaar lang als eerste vrouw voorzitster van de Houston Blues Society, waar ze aan de wieg stond van de jaarlijkse HBS Founders Day. Bij de Blues Music Awards 2014 won Greenleaf de Koko Taylor Award (Traditional Blues Female) en versloeg ze mede genomineerden Teeny Tucker, Lavelle White, Trudy Lynn en Zora Young. Greenleaf en haar begeleidingsband, Blue Mercy, hebben een aantal jaren op vele internationale podia en festivals gespeeld. In 2005 namen ze deel aan en zegevierden ze tijdens de International Blues Challenge in Memphis, Tennessee. Ze trad ook op als backing vocalist voor Pinetop Perkins, in het segment van het Grammy Award-winnend album. Diunna Greenleaf heeft op vele muziekfestivals opgetreden zoals het Blues to Bop-festival in Lugano, het Montreal International Jazz Festival het Arkansas Blues and Heritage Festival (2007), Notodden Blues Festival (2008) en mag dan ook tot de groten der blues worden gerekend.

In 2004 verscheen haar debuutalbum "Crazy But Live in Houston", drie jaar later het album "Cotton Field to Coffee House" (2007) en in 2011 het album "Trying To Hold On". Opmerkelijk genoeg is er nu haar nieuwe album "I Ain’t Playin'", haar eerste album in meer dan 10 jaar, sinds het veelgeprezen "Trying to Hold On", en haar eerste dat niet in eigen beheer werd uitgebracht op haar eigen Blue Mercy label. Anno 2022 zijn het producer Noel Hayes die samen met co-producer Jim Pugh en zijn Little Village platenlabel en co-producer Kid Andersen en zijn Greaseland studio, hebben geholpen om weer magie in de studio te creëren en hebben een begraven schat van blues, soul, R&B, en gospel songs opgegraven die perfect passen bij Diunna's kenmerkende en expressieve zang. Noel Hayes blinkt vooral uit in het doordacht uitkiezen van killer songs uit het verleden die best passen bij de stijl van Diunna Greenleaf. En bij het horen van deze songs is één ding zeker: deze indrukwekkende dame heeft nog steeds blues in haar bloed.

Naast de vier uitstekende originelen van Diunna, zijn veel van deze fascinerende songs afkomstig van zangers uit haar eigen thuisstaat Texas, die ze heeft getransformeerd om ze helemaal haar eigen te maken. Uitschieters uit deze Lone Star State zijn het funky "I Don't Care" van Long John Hunter, de diepe blues van "Let Me Cry" van Johnny Copeland, en "Damned If I Do" van de enorm onderschatte singer-songwriter Joe Medwick. Met de hulp van Alabama Mike creëerde Diunna een nieuwe versie van een klassiek gospelnummer van The Staples Singers, "I Know I've Been Changed" video en doen dit samen ook schitterend weer goed in het soulvol country gospel duet, "When I Call Your Name" van Vince Gill.

Bij het horen van het openingsnummer, Koko Taylor's "Never Trust A Man" video , hoor je meteen hoe meesterlijk dit werd opgenomen op Greaseland met deze all-star band met gitarist Kid Anderson, toetsenist Jim Pugh, drummer D'Mar en de legendarische bassist Jerry Jemmott. "If It Wasn't For the Blues" was één van de favoriete nummers van Mighty Sam McClain en het zegt echt hoe Diunna zich ook voelt, en met "Answer To The Hard Working Woman" geeft ze een draai aan het harde funk soul nummer van Otis Clay, waar ze het verhaal dan ook omdraait. Check vooral zeker één van de meest betekenisvolle, krachtige songs die vandaag nog steeds resoneren, "Wish I Knew How It Would Feel To Be Free" waar ze Nina Simone op een griezelige manier weet te imiteren, ik ken niemand anders dan Diunna die dit zo goed kan. Het mag gezegd worden dat Diunna Greenleaf opnieuw met haar geweldige zang schittert op "I Ain’t Playin'", waarop ze met een indrukwekkende line-up en veel flair en verve haar nummers weet te brengen. Als je zo een klasse zangeres combineert met een top band, dan overstijgt dit veel en dan weet je gewoon dat dit genieten is.

Releasedatum: 01.05.2022